Wstępna ocena poszkodowanego

Podczas podchodzenia  do osoby poszkodowanej (podchodzimy od strony nóg) zawsze oceniamy sytuację na miejscu zdarzenia, zwracając szczególną uwagę na bezpieczeństwo własne, poszkodowanego i osób postronnych.
W wielu przypadkach musimy uspokoić świadków zdarzenia i opanować panikę, która wprowadza niepotrzebne zamieszanie i która z pewnością nie pomaga poszkodowanemu. W takich okolicznościach musimy myśleć logicznie i postępować racjonalnie, ponieważ w danej chwili jesteśmy jedynymi osobami będącymi w stanie – jeszcze przed przybyciem Zespołu Ratownictwa Medycznego – podjąć właściwe czynności ratujące życie poszkodowanemu.

Pierwszą czynnością ratowniczą jest ocena wstępna stanu poszkodowanego.
Dokonujemy jej w pozycji zastanej, czyli w takiej, w której zastaliśmy poszkodowanego. Najważniejszym elementem tej oceny jest badanie wstępne, pozwalające stwierdzić, czy u poszkodowanego prawidłowo funkcjonują 3 podstawowe układy - oddechowy, krążenia i nerwowy.

Badanie wstępne – badanie funkcji życiowych, czyli szukanie oznak życia.

Czynności wstępne – skontrolowanie, czy funkcje życiowe u poszkodowanego są prawidłowe:
  1. sprawdzamy, czy poszkodowany jest przytomny – centralny układ nerwowy;
  2. sprawdzamy, czy poszkodowany prawidłowo oddycha, czas oceny – 10 sek. – układ oddechowy;
  3. sprawdzamy, czy u poszkodowanego są widoczne oznaki krążenia (tętno), czas oceny – 10 sek. – układ krążenia;
  4. dodatkowo sprawdzamy, czy źrenice reagują na światło – jeśli tak, świadczy to o prawidłowym dotlenieniu mózgu.
W chwili, gdy jeden z podstawowych układów przestaje funkcjonować, dochodzi do Nagłego Stanu Zagrożenia Życia.